Alienation is een dansfilm van choreografe/danser Asuka Watanabe en filmmaker John Twigt.
Alienation verbeeldt de toenemende moeite van de moderne mens om werkelijk contact te maken. Contact met de medemens, de natuur of zichzelf. Nog nooit waren er zoveel mogelijkheden tot communicatie; sms, whatsapp, messaging, webcams, smartphones en internet. Maar wie is nog in staat om werkelijk te communiceren en echt contact te maken?





Deze film heeft als achterliggende thema de strijd van de mens, steeds op zoek naar contact maar die daar jammerlijk in faalt. De film toont in beweging, beeld en muziek deze strijd van het individu. In 5 korte scene’s wordt een thema belicht. Elk thema vormde een leidraad voor de regie en choreografie. De film kent 1 hoofdpersoon (Asuka) die slechts in één scene een partner heeft. In de daarop volgende scene danst de hoofdpersoon met zichzelf. De Pas-de-deux revisited.


De hoofdstukken worden ingeluid met korte scènes waarin de titels in Japanse karakters worden gekalligrafeerd op de naakte huid.

Premiere wordt verwacht rond November 2015. De film zal ook te zien zijn tijdens Cinedans 2016 in het EYE. (15-20 maart 2016)




Teaser



Trailer





BIRTH

Proloog

De wit bepoederde danseres rijst op uit een hoopje witte 'as'. De kaalheid en kwetsbaarheid van het menselijke lichaam wordt benadrukt door de poeder. De mens is blanco. De choreografie is er één van vallen en opstaan, in schokkerige en gefragmenteerde montagestijl wordt deze verrijzenis getoond. De bepoedering zorgt voor mooie effecten in de high-speed (slow motion) opnames.


SEARCHING

Het individu in de moderne verstedelijkte wereld is los van zijn natuurlijke omgeving geraakt en mist ‘aarding’

Letterlijk in de stalen en glazen wereld van het moderne stadsleven danst een enkele danseres op ‘haar’ stukje gras. Ingeklemd tussen de kolossen van de Amsterdamse Zuidas dwingt ze haar ruimte af. Het gras symboliseert het laatste stukje natuur in het leven van de moderne mens. Hoe aarden we ons als mens in een omgeving waar alles is geconstrueerd door de mens?


FINDING

Het individu zoekt aansluiting bij het andere individu; een vruchteloze poging tot liefde

In een verlaten lege kantoor zien we twee danseressen contact zoeken. Centraal staat de ontwikkeling van ontmoeting via pogingen tot fysiek contact to uiteindelijke afstoting. Hier zien we ogenschijnlijk twee verschillende choreografieën, waarbij er slechts af en toe een ‘aansluiting’ wordt gevonden, maar die is niet blijvend maar kort.


>

CONFLICT

Het individu is niet in staat om contact te leggen met zichzelf.

In deze scene wordt de strijd verbeeldt tussen de uiterlijke wereld en de innerlijke. In deze scene is er 1 danseres die door middel van filmtrucage met zichzelf danst. De twee persona’s van de danseres zijn verschillend gestyled, hebben kleding en make-up die duidt op de innerlijke en uiterlijke belevingswereld. Er is eigenlijke een parallelle wereld waarbij de dansers wel naar elkaar willen bewegen maar niet kunnen. De lokatie benadrukt de ‘vuile’ wereld, in een verlaten industrieel complex wordt het contrast tussen de ‘zachtheid’ van het lichaam en de ‘hardheid’ van de wereld benadrukt.



ALONE

Het individu blijft alleen.

De verbeelding van de mens als eenzame individu die geen contact krijgt. Er is hier sprake van pijn, desillusie en eenzaamheid. Het individu blijft alleen. Op een strand in de branding, bij ondergaande zon, zien we de danseres in een witte lichtgevende jurk. In de zonsondergang danst ze met zichzelf en uiteindelijk valt alles stil en dooft ook het licht. Alleen de zee blijft.





OVER DE MAKERS

Asuka Watanabe (Yokohama,1989) is een jonge getalenteerde danseres en choreografe die haar eigen plaats aan het veroveren is in de Nederlandse danswereld. Van jongs af aan speelt dans een allesbepalende rol in haar leven. Nadat ze vanaf haar zesde in Japan werd opgeleid vertrok ze op 16-jarige leeftijd naar New York om daar te studeren aan Joffrey School of Ballet en Steps on Broadway. Vanuit New York vertrok ze naar Den Haag om daar aan het Koninklijk Conservatorium haar opleiding te vervolgen en in 2009 af te studeren. Nederland kon haar voor het eerst aanschouwen tijdens het Holland Dance Festival met Orpheus Reloaded van Tessa Cooke. Na werk voor de film ‘Pina’ en participatie in een DVD project van the Princess Project is Alienation haar eerste eigen filmproject.
De wortels van filmmaker John Twigt (Badhoevedorp, 1961) liggen overduidelijk in de televisie. Vanaf zijn allereerste tv-programma (Pauze TV, AVRO 1988) drukt John zijn stempel op de programma's die hij regisseert. Gespecialiseerd in documentaire/reportage programma's vormt zijn indrukwekkende CV een korte geschiedenis van de Nederlandse TV vanaf de jaren 90. Met veel passie en onstuimige inzet maakt John Twigt programma's die door de kijker hoog gewaardeerd worden. Ook is hij niet éénkennig, zijn oeuvre strekt zich op TV uit van jongerenprogramma's als Forza! tot documentaires over kinderprostitutie in Azië en van muziekspecials over Volumia! en Marco Borsato tot het opzetten van de SBS6 nieuwsrubriek Hart van Nederland.
Sinds een jaar of tien specialiseert John zich, naast de reguliere produkties, in eigen creatieve produkties op het gebied van muziek en dans.
John Twigt, als regisseur en filmmaker, zoekt daarbij altijd naar het verhaal, wat gaat deze film ons vertellen? En dat hoeft niet altijd het létterlijke verhaal te zijn, maar dat kan net zo goed een onderhuids gevoel zijn of simpelweg de schoonheid van het beeld. John's oog voor detail, zijn focus op gevoel, de uitmuntende technische afwerking en opvallende vormgeving geven zijn producties elke keer weer een geheel eigen karakter. De eerste samenwerking tussen Asuka en John ontstond tijdens de productie van de DVD van het Princess Project. Asuka danste toen in haar eigen choreografie op muziek en tekst van Simone Pormes.
Nu, 5 jaar later, is Alienation ontstaan in zeer nauwe samenwerking tussen filmmaker en danser. Bij de totstandkoming van de choreografie werd de dans en beweging benaderd vanuit de conceptuele beginselen van een film-productie. Op basis van een synopsis ontstonden ideeën en beelden bij de makers over hoe de film zou moeten worden vormgegeven en hoe de dans daarin zijn vorm zou vinden. De speciaal gecomponeerde muziek van Karel Boehlee was een sterke stimulans in dit creatieve proces. Er was sprake van een symbiotische wisselwerking tussen filmmaker en choreografe waarbij de grens tussen die twee disciplines vaak vervaagde. M.a.w. de filmmaker had vaak ideeën over beweging en dans en de choreografe kwam vaak met suggesties voor beeld en muziek.